Bosch 1644-24 Manuale Utente Pagina 10

  • Scaricare
  • Aggiungi ai miei manuali
  • Stampa
  • Pagina
    / 208
  • Indice
  • SEGNALIBRI
  • Valutato. / 5. Basato su recensioni clienti
Vedere la pagina 9
5
of leekebroeder te worden in de middelburgsche abdij. Met hunne hulp wist hij de
andere bandieten in bedwang te houden. Zij togen later met hem ten kruistocht en
onderscheidden zich als de dapperste krijgers, steeds gereed hun meester te volgen.
Andere schrijvers vermelden, dat deze rooversbende te Veurne en omtrek huishield.
Het tijdstip, waarop hij pastoor werd te St. Pieters Leeuw, niet te Zoutleeuw zooals
in
Biogr. nat. Belg.
VII, 765-67, is niet bekend. Hij bestuurde deze parochie nog,
toen hij den kruistocht begon te preeken, waarmede Olivier van Keulen belast was
door den Paus; hij vond veel begunstigers en bijval en werd bijzonder gesteund
door den abt van Prémontré, Gervais de Lincoln. In Vlaanderen bracht Gillis de met
vernieuwde woede ontstoken veete en krijg tusschen de Blavoeten en Ysengrins
tot bedaren. Met overreding en zachtheid wist hij de hoofden der partijen over te
halen om in plaats van elkander te bestrijden met hem den kruistocht te ondernemen.
Nadat Gillis een leger van kruisvaarders had bijeengebracht, ondernam hij zelf met
hen den tocht. Hij had een groot aandeel in den strijd en wist door woord en
voorbeeld de troepen der Friezen en andere Dietsche kruisvaarders aan te vuren.
Overal zag men zijn witte reuzengestalte in de eerste rijen en een groot gedeelte
der roemrijke overwinningen, vooral bij Damiate zijn aan hem toegeschreven.
De tocht stond onder hoede van den legaat kardinaal Pelagius, kardinaal bisschop
van Albano, die Gillis tot zijn penitencier benoemde. 10 Nov. 1219 schreef frater
Aegidius de Lewes uit Damiate een brief aan de getrouwe Christenen in Vlaanderen
en Brabant, uitgegeven in Martene et Durand,
Thesaurus anecdotorum novus
(Paris 1717) l, 874.
Waarschijnlijk bleef Gillis, na de herovering van Damiate door de Mooren, nog te
Rome bij kardinaal Pelagius. De kroniek van Vicogne verhaalt, dat hij met groote
onderscheiding door den Paus werd ontvangen. In Nov. 1222 was hij met den
kardinaal op de Synode te Verona.
1225 of 26 werd hij abt van de Lieve Vrouwe abdij te Middelburg. In sommige
lijsten der abten komt hij niet voor, wel in de laatst uitgegevene door v.d. Elsen
en Fruin.
Omstreeks het einde van het jaar 1229 werd hij abt van Vicogne. Als zoodanig
komt hij voor in een oorkonde dezer abdij 1230. Hij overleed volgens sommige
schrijvers te Gent, waar hij zijn talent als prediker gebruikte om op te treden tegen
den woeker. Volgens de
Gallia Christ.
had hij ontslag genomen als abt van Vicogne
in het jaar van zijn dood. De
Historia viconiensis
in Martene et Durand,
Ampl.
coll.
VI, 305, stelt zijn dood ‘in sexto anno regiminis’.
Zie:
Gallia Christ.
III, 463; M.J. Delprat,
Aegidius de Zierikzee, bijdr. tot de
gesch. van Damiate
in Nijhoff,
Bijdr. vaderl. gesch.
(V, 1847) 75 en vv.; I. van
Spilbeeck,
Jean de Leeuw-St-Pierre abbé de Vicogne
in
Précis historiques
1891,
545-563;
Nouvelle biogr. gen.
XX, 530-32.
Fruytier
[Aelstius, Joannes (1)]
AELSTIUS (Joannes) (1), geb. in 1620, overl. te Bergen op Zoom Jan./Febr. 1686.
Hij was predikant te Obdam in 1644, te Bokstel in 1648, te Bergen op Zoom (bij de
nederl. en de fransche gemeente) sedert 9 Nov. 1652, aldaar opvolger van Nathan
Vaij. Zijne aanteekeningen in het notulenboek van den kerkeraad te Bergen op
Zoom zijn belangrijk voor de geschiedenis der Hattemisten. Hij vertaalde preeken
van P. du Moulin,
Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7
Vedere la pagina 9
1 2 ... 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 ... 207 208

Commenti su questo manuale

Nessun commento